Καλοκαιρινά gadgets

Ως gadgetακιας για τις φετινές μου διακοπές αγόρασα δυο διαφημιζόμενα προϊόντα: (1) ένα modem και σύνδεση για mobile internet και (2) το γρυλοrouter©. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι το γρυλοrouter© δουλεύει άψογα. Ο γείτονας στο δωμάτιο που μένω είναι πολύ καλός και μέχρι στιγμής με βγάζει ασπροπρόσωπο (ευχαριστώ άγνωστε με το δίκτυο HOME WI-FI). Όσο για το mobile internet μπορώ να πώ ότι κάλυψη στις διακοπές τους θα έχουν μόνο όσοι κάνουν διακοπές στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη! Άρα στη μάχη των gadgets το γρυλοrouter© είναι η απόλυτη καλοκαιρινή συσκευή!

Απελευθέρωση αγορών και κόστος

Όποτε ξεκινά προσπάθεια απελευθέρωση κάποιας αγοράς το πρώτο επιχείρημα που επιστρατεύεται από τους "θιγόμενους" είναι η αύξηση του κόστους παραγωγής. Ακούγεται παράλογο αλλά είναι σωστό! Η αύξηση του κόστους ωστόσο δεν φυσικά προέρχεται από χειροτέρευση της τεχνολογίας (όπως προσπαθούν να πείσουν κάθε φορά οι συντεχνίες) ή από μεγαλύτερες προσόδους(rents, που φυσικά μειώνονται με την απελευθέρωση των αγορών).
Η αύξηση του κόστους όμως υπάρχει: προέρχεται από την αύξηση της παραγόμενης ποσότητας του κλάδου! Ο κλάδος λειτουργώντας σε μονοπωλιακές (ή ολιγοπωλιακες) συνθήκες παράγει λιγότερο απ' ότι σε συνθήκες ανταγωνισμού, για να κρατήσει την τιμή υψηλή (και να δημιουργήσει rents). Με την απελευθέρωση της αγοράς, ο κλάδος γίνεται ανταγωνιστικός αυξάνεται η παραγωγή και το κόστος, αλλά η τιμή μάλλον μειώνεται!
Άρα την επόμενη φορά ρωτήστε αυτούς που αντιδρούν στην απορύθμιση του κλάδου που δραστηριοποιούνται: "το κόστος πράγματι θα αυξηθεί, τι θα γίνει με την τιμή του προϊόντος σας;".

Εθνική Ανασυγκρότηση!

Νέα πολιτική πρόταση...

Φέρτε πίσω τα κλεμμένα

Η θεωρία της δημόσιας επιλογής είναι το άριστο εργαλείο για να κατανοήσουμε τα κίνητρα και τη συμπεριφορά των πολιτικών. Σύμφωνα με την ανάλυση του δημοκρατικού ελέγχου όπως προκύπτει από την εν λόγω θεωρία, οι πολιτικοί έχουν δυο βασικές πηγές κέρδους από το να κυβερνούν: (i) το όφελος σε όρους ευημερίας από το γεγονός ότι είναι αυτοί που "κάνουν παιχνίδι" (τα λεγόμενα ego rents) και (ii) από τα κρατικά έσοδα που έχουν τη δυνατότητα να καταχραστούν. Όσο μεγαλύτερο το (i) τόσο μικρότερο θα είναι τελικά το (ii). Και ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημα στην Ελλάδα: διαφθο΄ρα πολιτικών υπάρχει γιατί τα ego rents (όσο και αν φαίνεται παράδοξο) είναι πολύ μικρά.
Τι περιλαμβάνουν όμως τα ego rents; Η προφανής απάντηση είναι ο μισθός του βουλευτή, η αναγνωρισιμότητα που αποκτά στον ιδιωτικό του βίο κ.ο.κ. Όμως κάποιος μπορεί να βάλει στα ego rents μια σειρά από άλλα όχι τόσο προφανή στοιχεία. Πετυχημένοι πολιτικοί όταν αποσυρθούν εξασφαλίσουν μια "καλή" θέση στην αγορά (ως σύμβουλοι, γράφουν βιβλία κλπ). Επιπλέον ένα μεγάλο κομμάτι των ego rents περιλαμβάνει και την υστεροφημία, που προφανώς εξαργυρώνεται από την αποδοχή των επόμενων γενεών.
 Ας δούμε τα δυο τελευταία στο πλαίσιο της Ελλάδας. Αναφορικά με το πρώτο, οι πολιτικοί στην Ελλάδα εξασφαλίζουν ισόβια καριέρα στην πολιτικοί. Άρα μας μένει η υστεροφημία. Αλλά ποιος Έλληνας μπορεί να δει σε έναν ορίζοντα πάνω από 5 χρόνια. Όλοι ενδιαφέρονται για τα άμεσα οφέλη και όχι για τα μελλοντικά. Όσο το σκέφτομαι τα ego rents της υστεροφημίας είναι τα μόνα που μπορούν να εξασφαλίσουν ότι οι πολιτικοί θα αναλάβουν πολιτικές με άμεσο κόστος αλλά τεράστια μελλοντικά οφέλη. Αλλά όσο ενδιαφερόμαστε ως λαός για το παρόν και όχι για το μέλλον, είμαστε καταδικασμένοι να έχουμε το διεφθαρμένο σύστημα που μας αντιστοιχεί.

Γερμανια: ο μεγάλος άρρωστος της Ε.Ε.

Ποιος είναι ο μεγάλος άρρωστος στην Ε.Ε.:η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία ή μήπως η Γερμανία;  Η πρώτη ομάδα χωρών έχει αναλάβει πολιτικές "εσωτερικής υποτίμησης" δηλαδή αύξηση της ανταγωνιστικότητας των οικονομιών τους με μείωση του ανά μονάδα κόστους εργασίας. Σωστή πολιτική κατά τα άλλα: η δημοσιονομική κρίση των τεσσάρων είναι η άλλη πλευρά του ελλείμματος των εμπορικών ισοζυγίων τους (γεγονός ακόμα και τη χρονιά εισαγωγής του ευρώ). Αυτά τα προβλήματα του ισοζυγίου από την άλλη τροφοδοτούσαν τα εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας, η οποία ενίσχυε το εμπορικό της ισοζύγιο με περαιτέρω περιοριστική πολιτική και χαμηλές αυξήσεις μισθών.
Αυτά ανήκουν στο παρελθόν, αλλά έχουν επίδραση στο μέλλον. Έστω λοιπόν ότι η Ελλάδα (που μας ενδιαφέρει περισσότερο) επιτυγχάνει την εσωτερική υποτίμηση, βελτιώνει την ανταγωνιστικότητά της και κερδίζει μερίδιο αγοράς από τη Γερμανία . Απ' ότι φαίνεται ήδη η Γερμανία με τη σειρά της, για να μη χάσει αυτό το μερίδιο αγοράς, θα ακολουθήσει ακόμα πιο περιοριστική πολιτική με ακόμα χαμηλότερες αυξήσεις ή και μειώσεις μισθών (θα κάνει και αυτή "εσωτερική υποτίμηση"). Το αποτέλεσμα: ανάγκη για νέα εσωτερική υποτίμηση στην Ελλάδα.
Σε αυτό το περιβάλλον τι θα ήταν καλύτερο για την Ελλάδα; Προφανώς να ακολουθήσει την πολιτική της "εσωτερικής υποτίμησης" τη στιγμή που η Γερμανία θα δώσει σημαντικές αυξήσεις σε μισθούς και σε δημοσιονομικά ελλείμματα. Οτιδήποτε άλλο είναι ένας "αγώνας προς τα κάτω" (race to the bottom).

Σουρεαλιστικός Μαρξισμός

Σύμφωνα με το K. Μαρξ η εργατική τάξη περιλαμβάνει τα άτομα που πουλούν την εργασία τους έναντι μισθού και που δεν έχουν στην κατοχή τους μέσα παραγωγής. Στην Ελλάδα, που επικρατεί ως γνωστών ο σουρεαλιστικός μαρξισμός (του Γκ. Μάρξ και της ξαδέρφης του), εργατική τάξη/ εργαζόμενοι είναι όσοι δουλεύουν σε επιχειρήσεις (και ουχί σε όργανα Του κόμματος). Άρα όταν λέμε ελάχιστος μισθός 1400€ εννοούμε για αυτούς που δουλεύουν σε επιχειρήσεις (ή πιο σωστά στις επιχειρήσεις των άλλων) και μάλλον όταν ζητάμε ισότητα για όλους ζητάμε ισότητα για τους άλλους, γιατί Το κόμμα (και οι μηχανισμοί του) είναι πάνω απ' όλους.