180

Για ακόμα μια φορά στο προσκήνιο η συζήτηση για ψήφιση της όποιας σημερινής συμφωνίας (αν υπάρχει) να γίνει με 180 ψήφους στη βουλή. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί. Το Σύνταγμα ορίζει στο άρθρο 28 παράγραφος 3  "H Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο πoυ ψηφίζεται από την απόλυτη πλειoψηφία τoυ όλoυ αριθμoύ των βoυλευτών, σε περιoρισμoύς ως πρoς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσoν αυτό υπαγoρεύεται από σπoυδαίo εθνικό συμφέρoν, δεν θίγει τα δικαιώματα τoυ ανθρώπoυ και τις βάσεις τoυ δημoκρατικoύ πoλιτεύματoς και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τoν όρo της αμoιβαιότητας." Απόλυτη πλειοψηφία σημαίνει 50%+1 όλου του σώματος και όχι των παρόντων. Άρα η συζήτηση για 180 ψήφους (δηλ. 3/5 του σώματος) αφού δεν έχει Συνταγματική λογική προφανώς είναι για κάποιους λόγους πολιτικά επιθυμητή.
Σε αυτή την περίπτωση ρωτάω...γιατί 180 (3/5 του σώματος); Ποιός ο λόγος να θες 60% των ψηφοφόρων για να κάνεις κάτι; Το 50%+1 το καταλαβαίνω: λέει ότι μια πρόταση παίρνει παραπάνω ψήφους υπέρ, από οποιαδήποτε άλλη πρόταση ή συνασπισμό προτάσεων, δηλ. κερδίζει οποιαδήποτε πρόταση  σε διμερή σύγκριση. Το 180 δεν το καταλαβαίνω. Γιατί όχι 200; Γιατί όχι τόσους βουλευτές ώστε ο συνολικός αριθμός να αντιστοιχεί στο 50% που έλαβαν τα κόμματα στις τελευταίες εκλογές (δηλ. 160 του ΠΑΣΟΚ +30% των βουλευτών της ΝΔ= 190); Γιατί όχι ομοφωνία;
Για όσους θα πουν ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται με 180, να θυμίσω ότι εκλέγεται είτε με 200 (Ά ψηφοφορία) είτε με 180 (Β' ψηφοφορία) είτε με 151 (Γ' Ψηφοφορία). Γιατί η συζήτηση πάει στη Β' ψηφοφορία;
Η απάντηση είναι προφανής...200 δεν πρόκειται να πάρει καμία πρόταση στο Ελληνικό Κυνοβούλιο(!). 180 είναι μια διευρυμένη πλειοψηφία που είναι εφικτή. Με άλλα λόγια αν υιοθετηθεί η πρόταση, η κυβέρνηση δείχνει ότι θέλει και δε θέλει εκλογές. Μπορεί να το ρισκάρει τουλάχιστον μέχρι ένα σημείο. Σε κάθε περίπτωση αυτό όμως δεν είναι υπεύθυνη στάση...ή κάνεις εκλογές ή κυβερνάς/διοικείς τη χώρα όσο σου επιτρέπουν οι νόμοι και το Σύνταγμα. Όλα τα άλλα δείχνουν ότι όχι μόνο χούντα δεν είσαι (όπως σου καταλογίζουν κάποιοι "έξυπνοι"), αλλά ούτε ικανός να χωρίσεις δυο γαϊδάρων άχυρα.

Cheap Talk

Η έννοια του cheap talk, είναι νομίζω γνωστή σε όλους...κάτι είναι εύκολο στα λόγια και δύσκολο στην πράξη. Πολλές φορές όμως κάτι τόσο φθηνό (δηλ λόγια) μπορεί να σου αποφέρει τεράστια κέρδη.
Από την πρώτη στιγμή που φάνηκε το πραγματικό πρόβλημα στην Ελλάδα, έχει ξεκινήσει η συζήτηση για το τι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση. Και σε αυτή συμμετέχουν όλοι: δημοσιογράφοι(κοι), ο "μέσος" ψηφοφόρος, οικονομολόγοι (έλληνες και ξένοι), στελέχη της αγοράς κλπ. Για πολλούς από αυτούς πράγματι δεν κοστίζει τίποτα να μιλάνε: αν μένεις πάνω από 5000χλμ από το πρόβλημα και έχεις διαφορετικό νόμισμα, δε σε πολύ πειράζει αν κάποιοι θα πεινάσουν. Λογικό και αναμενόμενο.
Το πρόβλημα βέβαια ξεκινάει όταν το cheap talk έρχεται από ανθρώπους που έχουν να αποκομίσουν τεράστια κέρδη. Εδώ υπάρχουν δυο κατηγορίες ανθρώπων. Αυτούς που έχουν επενδύσει λεφτά στη χρεοκοπία της χώρας και αυτοί που έχουν άλλα κέρδη από τη στάση πληρωμών.
Γενικά είναι εύκολο να επιτίθεσαι στις απρόσωπες αγορές και να λες πόσο κακό κάνουν, αλλά ταυτόχρονα να ακούς αναλυτές και να μην παραδέχεσαι ότι οι "προβλέψεις" τους κάποιες φορές σκοπό έχουν να οδηγήσουν τις αγορές εκεί που θέλουν αυτοί. Για παράδειγμα με σκανδαλίζει πάρα πολύ το γεγονός ότι ο Ρουμπινί, συστηματικά προβλέπει αποτυχίες χωρών (έχει δει ποτέ επιτυχία?) στις πολιτικές τους. Δεν μπορώ να παραβλέψω ότι έχει εταιρία προβλέψεων με πελάτες μεγάλα funds, που πιθανά να κερδίσουν από πχ μια διάλυση του Ευρώ.
Από την άλλη υπάρχει και η άλλη κατηγορία- που ανθεί περισσότερο στην Ελλάδα. "Επιχειρηματίες" που θα ήθελαν πάρα πολύ έξοδο από το Ευρώ, διατήρηση του σπάταλου κράτους, με σπατάλες όπως τα 80s (και γιατί όχι και παραπάνω), με χρηματοδότηση από έκδοση χρήματος- δηλ. δραχμών. Στο μυαλό μου έχω έναν τέτοιο "επιχειρηματία" που πραγματικά προσπαθεί από τα ΜΜΜ που έχει να οδηγήσει εκεί τα πράγματα, ποντάροντας στη λαϊκή αγανάκτηση.
Λύση στο πρόβλημα προφανώς δεν υπάρχει. Ή τώρα που το σκέφτομαι υπάρχει: η άριστη πολιτική σε μια αρνητική εξωτερικότητα είναι η φορολόγηση-άρα φόρο στην ομιλία...Μπένι τι λες σου δίνω καλή ιδέα;