Επίτροπος για την Ελλάδα

Από την αρχή της χρηματοπιστωτικής κρίσης, οι διαμορφωτές πολιτικής είχαν να αντιμετωπίσουν ένα σοβαρό ζήτημα αναφορικά με τις καταρρεύσεις τραπεζών και χρηματοοικονομικών οργανισμών. Αν τις άφηναν να καταρρεύσουν, τότε αύξανε ο συστημικός κίνδυνος γενικής κατάρρευσης στην οικονομία. Αν τις διέσωζαν προφανώς οι υπεύθυνη για τις κακές πρακτικές των ιδρυμάτων (managers και ιδιοκτήτες) έμεναν ατιμώρητοι. Δηλαδή είχαμε από τη μια το συστηματικό κίνδυνο και από την άλλη τον ηθικό κίνδυνο (moral hazard). Οι ΗΠΑ όταν άρχισε η κρίση προσπάθησαν να ισορροπήσουν- αποτυχημένα-σε αυτά τα δυο: έσωσαν την Bear Sterns, τη Merrill Lynch και άλλες τράπεζες, αλλά αποφάσισαν ότι αυτό αύξανε τον ηθικό κίνδυνο και "τιμώρησαν" με χρεοκοπία (δηλ.δεν έσωσαν) τη Lehman Bros- τα αποτελέσματα του τελευταίου είναι νομίζω γνωστά!
Όλη η συζήτηση που γίνεται σήμερα στηρίζεται στους δυο αυτούς παράγοντες- συστηματικός κίνδυνος και ηθικός κίνδυνος. Οι αριστεροί μιλάνε για χρεοκοπία των τραπεζών αγνοώντας(?) ή υποβαθμίζοντας  τον συστηματικό κίνδυνο και οι δεξιοί για διάσωση άνευ όρων αγνοώντας (?) ή υποβαθμίζοντας τον ηθικό κίνδυνο.
Ένας πιθανός τρόπος για να αποφευχθούν και οι δυο κίνδυνοι ταυτόχρονα ήταν η πρόταση που έτεινε να υπερισχύσει  στην ΕΕ- αν χρηματοδοτήσει το κράτος τις τράπεζες μετά θα πάρει την ιδιοκτησία τους (μετοχές)και θα τις πουλήσεις μετά από εξυγίανση (σε άλλους ή στους ίδιους ιδιοκτήτες). Έτσι και τιμωρούνται αυτοί που έκαναν λάθος επιλογές αλλά και δεν έρχεται κατάρρευση στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Γι αυτό πιστεύω ότι η διάσωση των τραπεζών πρέπει να γίνει με κοινές μετοχές (με δικαίωμα ψήφου).
Βέβαια το παραπάνω κείμενο έχει λίγη σχέση με τον τίτλο του. Ή μήπως όχι; Τι αλλάζει άραγε αν αντί  για τράπεζες έχουμε Δημόσιο Τομέα σε μια χώρα πχ Ελλάδα; Μήπως υπερθεματίζουμε τον συστηματικό κίνδυνο; Η απάντηση είναι προφανώς ναι...γιατί προφανώς υπάρχει συστηματικός κίνδυνος. Αλλά ο ηθικός; Αυτοί που είναι υπεύθυνοι δεν πρέπει να χάσουν τη διοίκηση της "επιχείρησης"; Μήπως πρέπει να την πάρουν άλλοι και αφού εξυγιάνουν τον οργανισμό να την επιστρέψουν σε άλλους ή τους ίδιους ιδιοκτήτες/ πολιτικούς, αφού αυτοί θα πληρώσουν κόστος (πραγματικό και όχι χρηματικό) για να αποκτήσουν τη διοίκηση;
Η απάντηση δική σας, αλλά κανονικά όσοι θέλετε κοινές μετοχές για τις τράπεζες πρέπει να λέτε ναι στα παραπάνω. Και όσοι θέλετε προνομιούχες πρέπει να λέτε όχι. Κάτι όμως μου λέει ότι για τους περισσότερους δεν ισχύει αυτό...έτσι δεν είναι;