Περι (τσάμπα) μαγκιάς

«Μαγκιά είναι να ακούς την κοινωνία και όχι τους τεχνοκράτες»...αλλά τι κάνεις αν η κοινωνία λέει να καεί να καεί ... η βουλή και όλοι οι πολιτικοί είναι κλέφτες και πρέπει να πάνε φυλακή; Ακούς την κοινωνία και κάνεις το Νέρωνα και στη συνέχεια ζητάς από τον εισαγγελέα να σε συλλάβει μαζί με όλους τους όμοιούς σου; Η τότε μαγκιά είναι να ακούς τους τεχνοκράτες; Σε ποιο ακριβώς σημείο ο λαός έχει πάντα δίκαιο και σε ποιο οι τεχνοκράτες; Υπάρχει κανόνας; Μήπως ο λαός έχει δίκαιο όταν συμφωνεί με εσένα και οι τεχνοκράτες χρησιμοποιούνται για να δικαιολογούν τη βλακεία που έχει ο κάθε πολιτικός στο κεφάλι του;
Ευχαριστώ δε θα πάρω

Χρήμα, αυτός ο άγνωστος

Τελικά τι είναι το χρήμα;
Είναι πλούσιος αυτός που έχει πολύ χρήμα;...Μάλλον όχι. Ο πλούσιος είναι πλούσιος γιατί έχει πολύ πλούτο. Το χρήμα είναι απλώς ένα περιουσιακό στοιχείο. Αντίθετα ο πλούτος περιλαμβάνει όλα τα περιουσιακά στοιχεία του ατόμου (αναφέροντας μόνο μερικά, μετοχές, ανθρώπινες γνώσεις και ικανότητες, ομόλογα, τραπεζικές καταθέσεις, αυτοκίνητα, ακίνητα αλλά και χρήμα).
Το επόμενο τότε ερώτημα είναι γιατί χρειαζόμαστε το χρήμα; Ποιός είναι ο λόγος που χρειάζεται να καταφύγουμε στον τραπεζικό δανεισμό για να αποκτήσουμε χρήμα; Ο βασικός (αλλά όχι ο μόνος) λόγος είναι ότι το χρήμα είναι απαραίτητο για να κάνουμε συναλλαγές. Το χρήμα είναι το πιο ρευστό περιουσιακό στοιχείο (δηλαδή το περιουσιακό στοιχείο που μπορεί άμεσα να χρησιμοποιηθεί για την αγορά αγαθών και υπηρεσιών). Η πραγματοποίηση συναλλαγών προϋποθέτει την ύπαρξη ρευστότητας. Ένα δάνειο από την τράπεζα είναι απλώς μια μετατροπή πλούτου (με μορφή μελλοντικών εισοδηματικών ροών) σε χρήμα, δηλ. οι τράπεζες "πουλάνε" ρευστότητα, διατηρώντας τον πλούτο του ατόμου σταθερό.
Για να δούμε τη σημασία των παραπάνω, ας σκεφτούμε το νόημα της πρότασης "το τραπεζικό σύστημα δημιουργεί χρήμα": το τραπεζικό σύστημα δημιουργεί το μέσο για τις συναλλαγές- αλλά σε καμία περίπτωση δε δημιουργεί πλούτο από εκεί που δεν υπάρχει.    

Ο Ελληνικός Δρόμος προς τον Σοσιαλισμό

Ο πιο εύκολος τρόπος για να περάσουμε στο Σοσιαλισμό σε οποιαδήποτε χώρα: αφήνουμε τους πάντες να παρανομούνε και να φοροδιαφεύγουνε. Μετά από αρκετά χρόνια όταν όλοι- μα όλοι- με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο φοροδιαφεύγουν, περνάμε νόμους που δημεύουν την περιουσία των παραβατών. Σε λίγες μέρες τα πάντα έχουν εθνικοποιηθεί και άρα μπορούμε να συνεχίσουμε το δρόμο μας προς τη μεγάλη αλλαγή!
Δόξα τω Θεώ που δεν υπήρξε στην Ελλάδα κανένας σοβαρός "σοσιαληστής" ηγέτης που να βλέπει μακριά για να ξεκινήσει ένα τέτοιο σχέδιο. Και περισσότερο ευτυχώς που το κράτος είναι διαλυμένο και δε μπορεί να συμμετάσχει με το ρόλο του σε αυτό το σχέδιο...ή μήπως το διέλυσαν οι δεξιές και φιλελεύθερες κυβερνήσεις του τόπου για να αποφύγουμε το μεγαλόπνοο σοσιαλιστικό σχέδιο;

Η σκοτεινή πλευρά μιας συνομωσίας

Σύμφωνα με "έγκυρες" πηγές (που δε χρειάζεται να κατανομαστούν, αφού είναι έγκυρες), η Ελλάδα είναι μια χώρα πλούσια σε κοιτάσματα ουρανίου (δες εδώ), πετρελαίου ( δες εδώ ) και φυσικού αερίου (δες εδώ). Οι πιο πάνω σύνδεσμοι είναι ένα παράδειγμα μόνο, στο κάτω κάτω η ιστορία είναι τόσο γνωστή στο διαδίκτυο που ο καθένας μπορεί να βρει άπειρες πληροφορίες. Παίρνοντας ως βάση τις έγκυρες (sic) αυτές πληροφορίες μπορώ να προχωρήσω στην οικονομική ανάλυση: η πρόσφατη κρίση στην Ελλάδα οφείλεται στη μειωμένη ανταγωνιστικότητα δηλ. στην ανατίμηση της πραγματικής συναλλαγματικής ισοτιμίας. Οι ψαγμένοι στα οικονομικά όμως γνωρίζουν ότι η ανατίμηση μπορεί να είναι αποτέλεσμα της ανακάλυψης φυσικών πόρων σε μια χώρα (γνωστό και ως Dutch Disease).Αν σας αρέσει αυτή η εξήγηση μπορώ να πάω και ένα βήμα πιο πέρα: αφού ανατιμάται η ελληνική πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία (και όχι η τούρκικη ή της FYROM), οι αγορές προεξοφλούν ότι αυτά τα κοιτάσματα θα παραμείνουν επικράτεια της Ελλάδας. Εκτός βέβαια αν οι αγορές δε γνωρίζουν τίποτα, ή δεν μπορούν με κινήσεις κεφαλαίων να κάνουν κακό σε μια οικονομία ή η Ελλάδα δεν έχει αυτά τα κοιτάσματα. Pick your poison!  

Μια μπερδεμένη ιστορία

Αν έχω καταλάβει καλά η ιστορία της παγκόσμιας (αλλά και Ελληνικής) κρίσης πάει κάπως έτσι: χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έχουν κάνει κακές τοποθετήσεις τις οποίες "πουλούν" σε άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα μολύνοντάς τα. Οι κυβερνήσεις σώζουν κάποια από αυτά φοβούμενες τον κίνδυνο κατάρρευσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Στη συνέχεια αυξάνουν τις δαπάνες (και ταυτόχρονα ασκούν επεκτατική νομισματική πολιτική) για να αποφύγουν πιο βαθιά ύφεση. Αποτέλεσμα όλων αυτών (ύφεση, στήριξη χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, αύξηση δαπανών) είναι τα δημοσιονομικά όλων των χωρών να βρεθούν σε άσχημη κατάσταση.
Η ιστορία δυστυχώς δεν τελειώνει εδώ: κάποια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα πλέον παίρνουν θέση ενάντια στα ομόλογα των χωρών που έχουν τα μεγαλύτερα προβλήματα. Άρα οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν μεγαλύτερα προβλήματα (δανεισμού;!). Πιθανή στάση πληρωμών θα πλήξει κάποια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, μη στάση πληρωμών θα πλήξει κάποια άλλα (αυτά που πήραν θέση υπερ της στάσης πληρωμών). Σε κάθε περίπτωση η ιστορία της στήριξης θα ξεκινήσει από την αρχή;
Ποιά είναι πλέον η άριστη πολιτική σε αυτό το περιβάλλον;  

Ο λαός μίλησε...αλλά τι είπε;