Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Κολοτούμπες

Έχεις γεννηθεί στα τέλη 1970. Έχεις ζήσει τη δεκαετία του 80. Σκέφτεσαι το παρελθόν. Συγκρίνεις με το παρόν. Τι βλέπεις; Στη ΝΔ πρόεδρο τον Α. Σαμαρά και την κόρη του Μητσοτάκη σε ένα μικρό κόμμα που προσπαθεί να μπει στη βουλή. Τον Κουρή και την "Αυριανή" να στηρίζει τη ΝΔ. Τη ΝΔ να μιλά για προβοκάτορες που αμαυρώνουν τους λαϊκούς αγώνες. Τη Λιάνα Κανέλλη βουλευτή του ΚΚΕ. Δεξιούς που παραληρούν ακούγοντας τον βουλευτή Κουρουπλή να εκφωνεί παλαιοΠαπανδρεικό λόγο. Τον Τερενς Κουίκ σε ρόλο Β. Μπουγιουκλάκη. Το ΠΑΣΟΚ να κάνει αποκρατικοποιήσεις και μιλάει για απολύσεις στο Δημόσιο Τομέα. Την Παπαρήγα να λέει ναι στο Ευρώ...
Ρε παιδιά μήπως κάτι θυμάμαι λάθος; Δεν είναι δυνατόν να έχουν γίνει τόσες αλλαγές...δε μπορεί όλοι να κάνουν κολοτούμπες

Μεσοπρόθεσμο

Ναι στη στάση πληρωμών, ναι στη διάλυση της χώρας (εμείς θα τη διαλύσουμε μόνοι μας, δε θα αφήσουμε την κυβέρνηση να το κάνει), ναι στη δημόσια ΔΕΗ (και ο Φωτόπουλος πρωθυπουργός), έξω από την ΕΕ (και δημιουργία οικονομικής ένωσης με την Αργεντινή και τον Ισημερινό), ναι στη μεταφορά της χώρας στη Λατινική Αμερική (θέλω να παίζω στο Copa America που δεν έχει προκριματικά)

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Πεφωτισμένοι

Προχθές τυχαία συνάντησα έναν από τους (μάλλον) γνωστούς (τουλάχιστον στο χώρο τους) πεφωτισμένους της ελληνικής αριστεράς. Πανεπιστημιακός, αρκετά χρόνια στο κοινοβούλιο, και αρκετοί λένε ότι είναι και από τους πιο σοβαρούς του χώρου. Ένας κοινός γνωστός έκανε τις συστάσεις και εμείς δηλώσαμε χαρούμενοι για τη γνωριμία (εγώ δεν ήμουν, και αυτός αν ήταν στην πορεία άλλαξε γνώμη). Ο κοινός γνωστός ανέφερε πως και οι δυο είμαστε μέλη ΔΕΠ στο ίδιο πανεπιστήμιο και ρώτησε τον πεφωτισμένο αν με γνωρίζει. Τότε αυτός ρώτησε αν συμμετέχω στις συνελεύσεις του συνδικαλιστικού οργάνου των μελών ΔΕΠ του πανεπιστημίου. Απάντησα αρνητικά (ακριβώς εδώ είναι το σημείο που μάλλον έπαψε να χαίρεται για τη γνωριμία). Η απάντησή του ήταν αφοπλιστική: "Λογικό να μην σε γνωρίζω τότε".
Δε λέω, από άλλο επιστημονικό χώρο αυτός, εγώ δεν είμαι και κανένας γνωστός οικονομολόγος, μάλλον αντικοινωνικός, θα απορούσα αν με γνωρίζουν/ θυμούνται άλλοι οικονομολόγοι. Λογικό να μη με γνωρίζει επιστημονικά και αυτός. Αλλά διάολε, σε ένα πανεπιστήμιο δεν είναι δυνατό να περιμένεις να γνωρίσεις τους υπόλοιπους επιστήμονες μόνο από τη συνδικαλιστική τους δράση. Το πανεπιστήμιο μόνο συνδικαλισμός είναι; Θα μπορούσαμε να είχαμε συναντηθεί σε διάφορες επιστημονικές δραστηριότητες του πανεπιστημίου, έστω σε διοικητικά όργανα. Δε μπορεί ένας άνθρωπος που υποτίθεται είναι πνευματικός, κατακρίνει το "κακό" καπιταλιστικό πανεπιστήμιο να έχει μόνη δραστηριότητα τη συμμετοχή του στο συνδικαλιστικό φορέα. Δηλαδή αν γίνει το ΚΚΕ κυβέρνηση (χαχα) θα μας αναγκάσουν όλους να παρατήσουμε τις δουλειές μας και να κάνουμε συνδικαλισμό;   

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

Η φανέλα με το νούμερο «9»

Αναδημοσιεύω το σημερινό άρθρο του Τ. Τέλλογλου...

Η φανέλα με το νούμερο «9» — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)

Τελικά τι αξίζει σε αυτή τη χώρα...μήπως να δεχτούμε απλώς την επιθυμία της πλειοψηφίας;

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

Μια παλιά πρόταση

Το είχα πει στο παρελθόν και νομίζω είναι σχετικό ακόμα και σήμερα...Να δώσουμε στην Παπαρήγα, στον Τσίπρα και τους κολλητούς τους ένα μέρος της Ελληνικής Επικράτειας δικό τους. Σε αυτό να πάνε όσοι νομίζουν ότι αυτοί προτείνουν τις σωστές πολιτικές. Να κάνουν υπουργό οικονομικών τον Kung Fu,  υπουργό εργασίας των Αυτία και πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Γκούφη. Και δεν έχω πρόβλημα, ας πάρουνε και το μεγαλύτερο μέρος της χώρας. Και ας μείνουμε οι υπόλοιποι, οι πουλημένοι, οι αμερικανόφιλοι, οι προδότες, αυτοί που βλέπουμε ΣΚΑΙ ρε παιδάκι μου στην υπόλοιπη επικράτεια. Και ας ακολουθήσει ο καθένας το δικό του μοντέλο. Εμείς το μνημόνιο, αυτοί την αναδιαπραγμάτευση του χρέους. Εμείς τον εργασιακό μεσαίωνα, αυτοί το μοντέλο της εργασίας ως κοινωνικό δικαίωμα. Αυτοί το  μεγάλο δημόσιο τομέα, εμείς το μικρό κ.ο.κ. Δεν έχει ενδιαφέρον το πείραμα; Που πιστεύεται αλήθεια ότι σε 10 χρόνια θα θέλουν όλοι να πάνε; Σε ποια από τις δυο χώρες;     

D for democracy


"Democracy is a form of government in which all citizens have an equal say in the decisions that affect their lives." Αν και το wikipedia είμαι μια κακή πηγή για ένα κείμενο ο πιο πάνω ορισμός της δημοκρατίας έρχεται από εκεί. Προσοχή στον ορισμό μάλλον λείπει το "direct or indirect say in the decisions..." αν και για το παρών κείμενο αυτό δεν είναι σημαντικό.
 Βέβαια σε μια σύγχρονη οικονομία ξέρουμε ότι μια σειρά από ερωτήματα πολιτικής έχουν δυναμική φύση: το πόσο θα αποταμιεύσουμε σήμερα θα επηρεάσει τον ρυθμό ανάπτυξής της οικονομίας που θα επηρεάσει το εισόδημα των μελλοντικών γενεών. Άρα πολιτικές που οδηγούν σε μεγαλύτερες αποταμιεύσεις θα επηρεάσουν τις επόμενες γενεές. Ομοίως τα σημερινά (αν είμαστε το 1980) ελλείμματα θα επηρεάσουν το μελλοντικό χρέος (το 2011) και άρα την ευημερία των τότε πολιτών. Το ίδιο μπορούμε να πούμε για τα συνταξιοδοτικά προγράμματα και η λίστα των κυβερνητικών πολιτικών που ανήκουν στη δυναμική κατηγορία δεν τελειώνει γρήγορα.
Από τη στιγμή όμως που μιλάμε για πολιτικές και θεωρούμε ότι τις αποφάσεις για αυτές τις παίρνουμε δημοκρατικά, τότε σύμφωνα με τον πιο πάνω ορισμό, δε θα έπρεπε σε αυτές τις αποφάσεις να λαμβάνεται υπόψη και η άποψη των μελλοντικών γενεών; Αν και η ερώτηση παραπέμπει στο αν είναι δυνατά τα ταξίδια στο χρόνο (!) το πρόβλημα είναι πάρα πολύ σημαντικό: Αν κάποιος πρέπει να ψάξει ένα νέο πολιτικό σύστημα μήπως θα έπρεπε να βρει έναν τρόπο να αντιπροσωπεύονται στις αποφάσεις και οι μελλοντικές γενεές; Τέλος τέλος αυτή δεν είναι και η βασική αντίδραση στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας σήμερα;

Προσυπογραφή κειμένου

Από το πρωί προσπαθώ να προσυπογράψω το κείμενο υπέρ του μεσοπρόθεσμου των 11 πανεπιστημιακών. Δε βρήκα κάποιο σύνδεσμο για να κάνω κάτι τέτοιο οπότε θεωρώ σκόπιμο να το κάνω στο προσωπικό μου blog.
Α! Και αν πουν κάποιοι ότι είμαι προδότης της χώρας, βολεμένος, μέλος της νέας τάξης πραγμάτων κλπ. να τους ενημερώσω ότι απλώς έχω προσωπική άποψη διαφορετική (ευτυχώς για μένα) από τη δική τους. Επίσης να τους ενημερώσω ότι δε με φοβίζει καμία κρεμάλα, ούτε ανήκω σε κάποιο κομματικό επιτελείο και ούτε τα "παίρνω από κάποιον". Οπότε να μην μπουν στο κόπο να ξεκινήσουν τις απειλές, όπως στα άλλα ιστολόγια που έχω δει!

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Πού είναι τελικά η πρόταση

Κατά βάση όλοι αγανακτισμένοι και οργισμένοι είμαστε. Αυτό είναι λογικό αφού τίποτα δεν πάει καλά. Και όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά όλοι συμφωνούμε ότι πρέπει να υπάρξει μια αλλαγή. Βέβαια όταν έρθει η ώρα να συζητήσουμε ποια θα είναι αυτή η αλλαγή τότε έρχονται οι πρώτες διαφωνίες. Άλλος θέλει αλλαγή κυβέρνησης, άλλος αλλαγή του καπιταλιστικού συστήματος, άλλος δικτατορία του προλεταριάτου, άλλος δικτατορία των συνταγματαρχών, άλλος άμεση δημοκρατία...και αν εμφανιστούν οι διαφωνίες τότε οι 100.000 γίνονται την επόμενη μέρα 30.000, και μετά 5.000 σε 6 διαφορετικές συγκεντρώσεις και μετά οι 6 συγκεντρώσεις 12 και στο τέλος η κάθε συγκέντρωση θα έχει τόσα άτομα ώστε να πηγαίνουν όλοι μαζί με ένα ταξί. Άρα μαζικό κίνημα χωρίς ηγέτη να κατευθύνει τα πλήθη και να τα ενώσει προς ένα σκοπό είναι καταδικασμένο να πάψει να είναι μαζικό την ώρα που θα πρέπει να προτείνει κάτι. Αλλά η ίδια η ύπαρξη του ηγέτη είναι αντίθετη με τη βασική ιδέα του κινήματος των Αγανακτισμένων. Εκτός βέβαια αν θεωρούν πιθανό ηγέτη που θα τους εκφράσει τον Γκούφη.

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

Κατάθλιψη

Τις τελευταίες μέρες ήμουν στα πρόθυρα της κατάθλιψης. Αναρωτιόμουν...μήπως τα πράγματα τα είναι διαφορετικά απ' ότι νομίζω εγώ. Μήπως έχω κάνει λάθος και τελικά έχει δίκιο ο Γκούφη; Σήμερα όμως  ήρθαν δυο γεγονότα που επιβεβαίωσαν ότι υπάρχουν και άλλοι που έχουν τις ίδιες απόψεις με μένα...δεν είμαι μόνος στον πλανήτη Ελλάδα. Πρώτα ήταν η επιστολή των 32 (δες εδώ). Μετά ήρθε από ένα φοιτητή μου Δ.Ρ. το ακόλουθο κείμενο με το οποίο συμφωνώ απόλυτα και γι αυτό το δημοσιεύω αυτούσιο.


"Λόγω του ότι στις εκλογές τα ποσοστά στα κόμματα δεν μπορούν να εμφανίσουν τις διαθέσεις και τις επιδιώξεις των ψηφοφόρων καθώς διαφορετικές ομάδες πληθυσμού ψηφίζουν διαφορετικά κόμματα και η "εντολή" που δίνεται να κυβερνήσουν είναι λίγο "θολή" θα ήθελα να δω μια πιο ειλικρινή κομματική εικόνα η οποία και θα μας έδειχνε στο κάτω κάτω και την τάση της κοινωνίας .
Το ουτοπικό σενάριο λοιπόν το οποίο έχω στο μυαλό μου θα ήταν να υπήρχαν 3 κόμματα, 1ο κόμμα θα λεγόταν Ε.ΛΑ.Μ.(Εθνικό ΛΑϊκιστικό Μέτωπο) με σήμα τον φραπέ ,το Ε.ΛΑ.Μ. θα μιλούσε και θα υπερασπιζόταν το "ελληνικό όνειρο", αυτό θα περιλάμβανε τις επιδιώξεις του μέσου Έλληνα δηλαδή :από μικρός σε κομματική νεολαία, γλείψιμο σε τοπικό βουλευτή, μπάσιμο στον δημόσιο τομέα από το παράθυρο, συνδικαλισμός στο δημόσιο, άνοδος στις σκάλες του κόμματος, μισθός 3000 ευρώ τον μήνα, συμμετοχή σε περίπου 70 απεργίες τον χρόνο, σύνταξη στα 50 2000 ευρώ τον μήνα, το Ε.ΛΑ.Μ. εννοείται πως θα προάσπιζε την ύπαρξη  μεγάλου κράτους πρόνοιας και θα έθετε ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα με φορολόγηση μιας κατηγορίας ανθρώπων με απάνθρωπα ένστικτα που το μόνο που τους νοιάζει είναι να εκμεταλλεύονται τον συνάνθρωπο τους και εννοώ  φυσικά τους επιχειρηματίες ……..Το Ε.ΛΑ.Μ. εννοείται πως μετά την μεταπολίτευση θα κυβερνούσε συνεχώς(κρίνοντας από τα κριτήριά μας) με ποσοστά νίκης άνω του 75%,το ποσοστό αυτό θα είχε αντιστρόφως ανάλογη σχέση με την ευκολία δανεισμού της χώρας και με το επιτόκιο που αυτή δανείζεται πχ.2% επιτόκιο, ποσοστό Ε.ΛΑ.Μ. 80%,6% επιτόκιο 69% ποσοστό κλπ. Στο Ε.ΛΑ.Μ. θα συμμετείχε και η πλειοψηφία των πολιτικών προσώπων της Ελλάδας, όπως ο Αλέξης Τσίπρας ,ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο ¨Ακης Τσοχατζόπουλος, ο Στέφανος Τζουμάκας, ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος(αριστερή πρωτοβουλία ΠΑΣΟΚ), η Λούκα Κατσέλη ,ο Χρήστος Παπουτσής, ο Αντώνης Σαμαράς, ο Πάνος Παναγιωτόπουλος και ο Παναγιώτης Καμμένος. Από τον επιχειρηματικό κόσμο θα στήριζαν εννοείται οι Τεγόπουλος –Μπόμπολας- Λαμπράκης για ευνόητους λόγους, από το καλλιτεχνικό κόσμο ο Λάκης Λαζόπουλος ενώ από των χώρο του αθλητικού θεάματος  ο Αχιλλέας Μπέος.
Το 2ο κόμμα θα ήταν το ΚΚΕ όπως το ξέρουμε σήμερα με τα τωρινά στελέχη του παπαρήγα,κανελλομαϊληδες κλπ θα έβγαινε 2ο κόμμα και θα συγκέντρωνε τον κόσμο που δεν  κατάφερε να περάσει τις πύλες του δημοσίου και έμεινε στην απέξω και οραματίζεται  τον κομμουνισμό που αν έρθει τότε ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΔΙΟΡΙΣΤΕΙ!!!!!!
Το 3ο κόμμα θα ήταν το ΡΕ.Κ.(Ρεαλιστικό κίνημα)με σήμα το πρόσωπο της Θάτσερ το οποίο θα ερχόταν 3ο πάντα και ο κόσμος που του θα είχε σημαντικές διαφοροποιήσεις με τα άλλα 2.Οι ψηφοφόροι του λοιπόν θα ήταν βιομήχανοι, βιοτέχνες, ελεύθεροι επαγγελματίες, ιδιωτικοί υπάλληλοι, χαμηλόμισθοι εργάτες και άνεργοι με βαριά πτυχία ….ναι καλά διαβάσατε όλοι αυτοί σε ένα κόμμα γιατί έχουν ένα κοινό, το υπερβολικό κράτος  τους έχει περιορίσει τις φιλοδοξίες  και τους κόβει συνεχώς τα φτερά. Οι ψηφοφόροι αυτοί θα ήταν περιθωριακοί τύποι(ROCK μουσική, σκισμένα jean,παλαιστινιακά μαντήλια κλπ) ,δεν θα τολμούσαν να πουν παραέξω πως είναι μέλη του κόμματος καθώς θα γινόντουσαν αντικείμενο χλευασμού ή θα τους κολλούσε η ταμπέλα του φασίστα. Τα αιτήματα τους θα χαρακτηριζόντουσαν παράλογα και επικίνδυνα για την χώρα από τα άλλα 2 κόμματα καθώς θα περιλάμβαναν χαμηλή φορολογία για τις επιχειρήσεις, κόψιμο του δημοσίου, ιδιωτικοποιήσεις ,κίνητρα για επιχειρηματικότητα, αλλαγή ολόκληρου του ασφαλιστικού, άρση μονιμότητας στο δημόσιο και γενικά στροφή σε ένα κράτος που να στηρίζεται στην προσπάθεια του ιδιωτικού τομέα κάτι σαν το σημερινό μνημόνιο δηλαδή….. πολιτικοί που θα το στελέχωναν θα μπορούσαν να ήταν οι Στέφανος Μάνος, Ανδρέας Ανδριανόπουλος, Αλέκος Παπαδόπουλος, Ανδρέας Λοβέρδος, Βαγγέλης Βενιζέλος, Αννα Διαμαντοπούλου, Κωστής Χατζηδάκης, Μαριέττα Γιαννάκου, Γιώργος Καρατζαφέρης καθώς και  ο πρώην διοικητής της ΤτΕ Νίκος Γκαρκάνας.
Με όλο αυτό το σύστημα λοιπόν δεν θα μπαίναμε σε διαδικασία να αναρωτιόμαστε τι φταίει για την κρίση ή γιατί ενώ λέγεται ότι στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα εμείς βρεθήκαμε σε αυτό, η απάντηση σε αυτήν την περίπτωση θα ήταν απλή: Στην μεταπολίτευση δοκιμάστηκε μόνο ένα κόμμα μόνο μια ιδεολογία και αυτή ήταν ο ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ, αυτός φταίει για όλα. Η λύση επίσης απλή: δοκιμάζουμε την επί 30 χρόνια “αντιπολίτευση”, την ιδεολογία δηλαδή του ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ(εκτός αν θέλουμε κομμουνισμό..).
 Τις προάλλες βέβαια βλέποντας την εκπομπή της ΝΕΤ με καλεσμένους 2 φοιτητές που ήταν στους αγανακτισμένους και ακούγοντας αυτά που έλεγαν (να αυξηθεί η φορολόγηση σε βιομηχανίες να πληρώσουν οι τράπεζες κλπ) συνειδητοποίησα πως παρόλα όσα έχουν γίνει ο λαϊκισμός βρίσκεται ακόμα πρώτος στις καρδίες των ελλήνων…… Το μόνο που μπορούμε λοιπόν να κάνουμε είναι καμιά προσευχή στον θεό μπας και κάνει κάτι  που θα ανατρέψει αυτά που έχει στο κεφάλι του ο ¨Ελληνας προτού μας προλάβουν δυσάρεστες εξελίξεις…." 

Μήπως υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ; Αλήθεια εσείς που ψηφίζεται ΡΕ.Κ. είστε εκεί έξω;