Αν έχω καταλάβει καλά η ιστορία της παγκόσμιας (αλλά και Ελληνικής) κρίσης πάει κάπως έτσι: χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έχουν κάνει κακές τοποθετήσεις τις οποίες "πουλούν" σε άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα μολύνοντάς τα. Οι κυβερνήσεις σώζουν κάποια από αυτά φοβούμενες τον κίνδυνο κατάρρευσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Στη συνέχεια αυξάνουν τις δαπάνες (και ταυτόχρονα ασκούν επεκτατική νομισματική πολιτική) για να αποφύγουν πιο βαθιά ύφεση. Αποτέλεσμα όλων αυτών (ύφεση, στήριξη χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, αύξηση δαπανών) είναι τα δημοσιονομικά όλων των χωρών να βρεθούν σε άσχημη κατάσταση.
Η ιστορία δυστυχώς δεν τελειώνει εδώ: κάποια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα πλέον παίρνουν θέση ενάντια στα ομόλογα των χωρών που έχουν τα μεγαλύτερα προβλήματα. Άρα οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν μεγαλύτερα προβλήματα (δανεισμού;!). Πιθανή στάση πληρωμών θα πλήξει κάποια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, μη στάση πληρωμών θα πλήξει κάποια άλλα (αυτά που πήραν θέση υπερ της στάσης πληρωμών). Σε κάθε περίπτωση η ιστορία της στήριξης θα ξεκινήσει από την αρχή;
Ποιά είναι πλέον η άριστη πολιτική σε αυτό το περιβάλλον;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου