1:5

Η ιστορία δεν είναι καινούργια. Από την πρώτη στιγμή τα ίδια. Από τον περιορισμό των προσλήψεων πρώτα ζήτησαν να εξαιρεθούν οι υπάλληλοι στις εφορίες...στο κάτω κάτω αυτοί μαζεύουν τα έσοδα (για να είμαστε σωστοί αυτοί ζητάνε κιόλας να αυξηθούν οι μισθοί τους, να μειωθούν οι ώρες εργασίας τους και ο πρωθυπουργός να περνάει από το σπίτι του καθενός να το καθαρίζει). Στη συνέχεια οι υπάλληλοι στον τομέα της υγείας ζήτησαν να εξαιρεθούν και αυτοί από τον κανόνα των προσλήψεων...νευραλγικός τομέας η υγεία. Ακολούθησαν οι καθηγητές- δάσκαλοι- μέλη ΔΕΠ...ανάπτυξη χωρίς παιδεία δε γίνεται. Τη σκυτάλη πήραν οι υπάλληλοι στα δικαστήρια...μαζεύονται υποθέσεις και δεν υπάρχει προσωπικό. Τις τελευταίες μέρες ήρθε οι σειρά των καραβανάδων...αν χάσουμε έδαφος δε μπορούμε να το ξανακερδίσουμε. Τέλος για να μην ξεχνιόμαστε και οι παπάδες ζητάνε και αυτοί να μην ανήκουν στον κανόνα 1:5. 
Τελικά όταν λέμε να μειώσουμε το προσωπικό στο δημόσιο τομέα (και όλοι συμφωνούμε σε αυτό) ποιες ακριβώς προσλήψεις πρέπει να σταματήσουμε;
Στο πιο πάνω δεν προσθέτω τους πυροσβέστες, αστυνομικούς, υπάλληλους του υπουργείου εσωτερικών, τους επιτυχόντες σε όλους τους διαγωνισμούς που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, τους άνεργους που ζητάνε μια δουλειά στο δημόσιο κοκ. Ο λόγος είναι ότι η λίστα δεν τελειώνει ποτέ. Μήπως τελικά έχουμε πολύ μικρότερο δημόσιο τομέα απ' όσο θέλει ο μέσος Έλληνας; Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξω χώρα;