Τελικά γιατί κέρδισε η αποχή; Αφού σήμερα όλοι προσπαθούν να δώσουν μια απάντηση ας πω και εγώ τη βλακεία μου. Στο κάτω κάτω αυτές τις μέρες είχα την τύχη για ακόμα μια φορά να συνομιλήσω με το μέσο ψηφοφόρο: τον άνθρωπο που δεν έχει καταλάβει τι είναι η χρεοκοπία και φυσικά δεν ξέρει τι είναι τα spreads και τα επιτόκια δανεισμού, θέλει να μάθει αλλά προτιμά να μάθει για αυτά από το Λαζόπουλο (φυσικά η άγνοια δεν είναι κακό πράγμα, αλλά η επιλογή της συγκεκριμένης πηγής γνώσης είναι θανάσιμο αμάρτημα!). Ο μέσος ψηφοφόρος δεν καταλαβαίνει από οικονομικές πολιτικές, τι είναι το ΔΝΤ και πάνω απ’ όλα έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι «όλοι είναι ίδιοι» (εννοώντας φυσικά πολιτικές και όχι πρόσωπα). Αν όλες οι πολιτικές είναι ίδιες τότε απλώς δεν υπάρχει κάτι να επιλέξουμε ανάμεσα. Το μόνο επομένως που ενδιαφέρει είναι τα πρόσωπα. Και συγκεκριμένα ποιος απ’ όλους αυτούς θα διορίσει το παιδί μου στο δημόσιο, θα δώσει καμιά δουλειά στο μαγαζί μου για να φάω καμιά μίζα, θα μου σβήσει τα δημοτικά πρόστιμα κοκ. Απ’ ότι μάλιστα κατάλαβα ο γνωστός βουλευτής «Καλοχαιρέτας» ζει και βασιλεύει σε όλες τις μικρές κοινωνίες. Αλλά πλέον δεν πείθει όλο τον κόσμο. Οι περισσότεροι έχουν καταλάβει ότι τα επόμενα χρόνια πχ διορισμοί σχεδόν τέλος. Επομένως τι; Ποιος ο λόγος της ψήφου αν όλες οι μεγάλες πολιτικές είναι ίδιες αλλά και τα πρόσωπα που θα επιλέξω δεν πρόκειται να ικανοποιήσουν τα ατομικά μου αιτήματα- ρουσφέτια;
Αν τα πιο πάνω είναι σωστό τότε οι εκλογές στην Ελλάδα για τους περισσότερους ποτέ δεν ήταν δημοτικές- νομαρχιακές- βουλευτικές, αλλά αυστηρά κομματικές- παιδιά του κομματικού κράτους. Ελπίζω κάποια ημέρα οι κομματικές εκλογές να γίνουν πολιτικές.
Η συμμετοχή στις εκλογές είναι θέμα συνήθειας, ελπίδας και συμφέροντος. Οπότε θα προσθέσω ότι στις πρόσφατες εκλογες μαζί με το συμφέρον υποχώρησε η ελπίδα και η συνήθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, στις εκλογές είχαμε ένα πολύ σημαντικό ποσοστό άκυρων και λευκών ψηφοδελτίων.