Η πειρατεία- στην αρχή μουσικής και στη συνέχεια ταινιών, software κλπ- υπάρχει στο internet από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 (με τη δημιουργία του napster). Μέσα στα χρόνια υπήρξαν διάφορα software πειρατείας και διαφορετικοί τρόποι διαμοιρασμού αρχείων. Αυτό ωστόσο που ήταν σταθερό πάντα ήταν η εγγενής αστάθεια του μηχανισμού της πειρατείας μέσω διαμοιρασμού αρχείων. Όσο λιγότεροι είναι οι χρήστες που χρησιμοποιούν μια πλατφόρμα πειρατείας (π.χ. napster, emule, torrent trackers κλπ.) τόσο μικρότερη είναι η χρησιμότητα από τη συμμετοχή στην εν λόγω πλατφόρμα. Ο λόγος είναι ότι τόσο πιο δύσκολα μπορείς να βρεις κάποιον χρήστη που θα έχει το αρχείο που σε ενδιαφέρει ώστε να το κάνεις download. Αποτέλεσμα είναι να μη θέλουν πολλοί να εγγραφούν στην κοινότητα ανταλλαγής. Όσο οι κοινότητες ανταλλαγής μεγαλώνουν, τόσο πιο εύκολα κάποιος βρίσκει τα αρχεία που τον ενδιαφέρουν, περισσότεροι τείνουν να θέλουν να συμμετάσχουν σε αυτή την κοινότητα, αλλά αντίθετα αυξάνει η πιθανότητα να ανιχνευτεί ο παράνομος τρόπος ανταλλαγής από τις αρχές και να κλείσει η κοινότητα. Όσο το σύστημα χρήσης προγραμμάτων ή κοινοτήτων πειρατείας είναι αποκεντρωμένο- δηλ τα άτομα αποφασίζουν μόνα τους αν θα μπουν ή όχι στην πλατφόρμα/ κοινότητα- θα υπάρχουν περιοδικά φαινόμενα γιγάντωσης κοινοτήτων ανταλλαγής που αργά ή γρήγορα θα οδηγούνται στο κλείσιμο. Μόλις κλείνουν οι χρήστες θα ψάξουν μια νέα κοινότητα/πλατφόρμα η οποία θα αυξάνει σε μέγεθος σταδιακά και πάλι θα κλείσει, με τον κύκλο να συνεχίζεται.
Απ' ότι καταλαβαίνω αυτός ο κύκλος δε μπορεί να σπάσει με κανένα τρόπο. Ότι και να κάνουν οι αρχές το μόνο που θα καταφέρουν είναι να κλείνουν κοινότητες/ πλατφόρμες πιο γρήγορα, αλλά ποτέ δε θα καταφέρουν να μη δημιουργούνται. Και συνήθως οι πιο μικρές/ νέες κοινότητες το πρώτο πράγμα που έχουν είναι η πιο εμπορική μουσική/ταινίες/προγράμματα κλπ. Άρα αυτοί που πλήττονται περισσότερο από την πειρατεία θα τείνουν να έχουν το μικρότερο όφελος από το κλείσιμο κοινοτήτων διαμοιρασμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου