Στα οικονομικά λέμε ότι μακροχρόνια το χρήμα είναι ουδέτερο. Με εντελώς απλουστευτικό τρόπο αυτό σημαίνει ότι στο τέλος της ημέρας δεν έχει σημασία αν αυτό που παράγουμε το υπολογίζουμε σε ευρώ ή δραχμές, αλλά πόσο μπορούμε να παράγουμε. Μακροχρόνια η πραγματική οικονομία δεν επηρεάζεται από τον τρόπο που υπολογίζονται οι τιμές. Άρα στο τέλος της ημέρας είτε στη δραχμή είτε στο ευρώ η οικονομία μας θα έχει τα ίδια χάλια, και θα χρειάζεται τις ίδιες μεταρρυθμίσεις για να μπορέσει να δώσει μεγαλύτερο εισόδημα στα άτομα. (σσ. Βραχυχρόνια δεν ισχύει βέβαια αυτό. Η ιστορία μετάβασης στη δραχμή κατά τη γνώμη μου θα έχει τεράστιο κόστος το οποίο δεν δικαιολογείται με κανένα τρόπο αφού μακροχρόνια δε θα υπάρχει όφελος).
Η συζήτηση επομένως μετάβασης στη δραχμή δεν έχει τόσο οικονομική βάση. Η βάση είναι περισσότερο πολιτική. Το ευρώ δεν είναι τίποτα άλλο παρά το όχημα και επιβεβαίωση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Μένοντας στο ευρώ, οι Έλληνες πιστοποιούν τον δυτικό/ ευρωπαϊκό προσανατολισμό τους.
Το συμπέρασμα αυτό γίνεται ακόμα πιο προφανές αν κάποιος δει τα κόμματα που είναι ενάντια στο ευρώ. Είναι κόμματα είτε τις άκρας δεξιάς- που ονειρεύονται ένα χριστιανικό, "ηθικό", βυζαντινού τύπου ελληνικό κράτος- είτε τα κόμματα της αριστεράς που βλέπει με στραβό μάτι οτιδήποτε δυτικό και ονειρεύεται ένα Σταλινικό, ή Β. Κορεατικό κράτος.
Η συζήτηση για το που πρέπει να κοιτάει το ελληνικό κράτος είναι μια συζήτηση που γίνεται από το 1821 μέχρι σήμερα με διαφορετικούς τρόπους- Ρωσία ή Αγγλία, Αντάντ ή Κεντρικές Δυνάμεις, ΗΠΑ ή ΕΣΣΔ. Ιστορικά είδαμε ότι η σωστή επιλογή πάντα ήταν η δύση και όχι η ανατολή ή ο απομονωτισμός. Μεγάλοι ηγέτες κατάφεραν να πάνε τη χώρα στο σωστό. Υπάρχουν άραγε σήμερα οι ηγέτες που θα πείσουν τους Έλληνες ότι η ευρωπαϊκή πολιτική είναι η σωστή;Ή μήπως θα κάνουμε πλέον το μεγάλο ιστορικό λάθος που δεν έγινε τις προηγούμενες φορές;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου