Αγορές ή κράτος

Το δυο θεωρήματα της ευημερίας είναι από τα πιο σημαντικά θεωρητικά εργαλεία στα οικονομικά (κατά τη γνώμη μου μαζί με τη θεωρία του second- best). Αυτό που λένε είναι ότι σε μια οικονομία, κάτω από συγκεκριμένες υποθέσεις, η οργάνωση της οικονομικής δραστηριότητας μέσω της αγοράς, δίνει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, σε όρους αποτελεσματικότητας και δυνητικά δικαιοσύνης. Το ωραίο με τα θεωρήματα αυτά είναι ότι κάποιος είτε είναι υπέρ ή κατά των αγορών μπορεί να χρησιμοποιήσει για να υπερασπιστεί τη θέση του: η κρίσιμη λεπτομέρεια είναι στις υποθέσεις κάτω από οποίες ισχύουν. Αυτός που είναι υπέρ της αγοράς θα πει ότι οι υποθέσεις αυτές ισχύουν και αυτός που είναι κατά θα πει ότι αυτές οι υποθέσεις είναι πολύ δεσμευτικές (προσοχή η εν λόγω υποθέσεις για όσους δεν τις γνωρίζουν είναι κυρίως τεχνικές και αναφέρονται κυρίως στη δομή των προτιμήσεων). Αν και τα θεωρήματα της ευημερίας μιλάνε για το αν είναι "καλή" ή "κακή" η αγορά, όσο γνωρίζω δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο για το κράτος (εξίσου γενικό). Ενδεχομένως το πιο κοντινό σε αυτά τα επιχειρήματα είναι να πει κάποιος ότι αν το κράτος το διοικεί ο πανάγαθος και παντογνώστης Θεός (;) τότε η κρατική παρέμβαση είναι αποτελεσματική και πάντα δίκαια. Αλλά πάμε πάλι στο μεταφυσικό (ομοίως και αν την αγορά τη συντονίζει ο Θεός και ο Θεός μας δίνει τις προτιμήσεις μας και η αγορά θα είναι αποτελεσματική και δίκαιη). Δεν ξέρω με λίγα λόγια αν μια κακή αγορά είναι καλύτερη ή χειρότερη από ένα καλό (αλλά όχι άριστο κράτος)- πόσο μάλιστα από ένα κακό κράτος.