Μοντέλα

Τα τελευταία χρόνια στην ελληνική πολιτική σκηνή επικρατεί η συζήτηση για το ποιο μοντέλο κράτους είναι καταλληλότερο. Το ένα κόμμα μιλάει για το Ιρλανδικό μοντέλο, το άλλο για το σκανδιναβικό (αυτοί έχουν ποικιλία δε μένουν σε μια χώρα). Επίσης κάθε φορά που ξεκινά μια μεταρρύθμιση, η κυβέρνηση μιλάει για το τι ισχύει σε άλλες χώρες, ενώ οι θιγόμενες ομάδες ζητάνε να εφαρμοστεί αυτό που ισχύει σε κάποιες άλλες.
Το τελευταίο καιρό έχει αρχίζει να μου τη "δίνει" αυτή η συζήτηση. Παράδειγμα: λένε οι ταξιτζήδες ότι θέλουμε να παραμείνουμε όπως είμαστε γιατί έτσι είναι και στη Γερμανία. Και ρωτάω...δηλαδή εδώ τα ταξί δουλεύουν όπως στη Γερμανία; Λένε οι πανεπιστημιακοί ότι το σύστημα που προωθείται δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο (ενώ αυτό που είχαμε υπήρχε ;). Η απάντηση είναι και τι δε με ενδιαφέρει αν υπάρχει η δεν υπάρχει...αυτό που με ενδιαφέρει είναι να δουλεύει το πανεπιστήμιο, η αγορά ταξί, η αγορά  ενέργειας κλπ. Και απ' ότι φαίνεται αυτές δε δουλεύουν.
Κάθε χώρα έχει τα δικά της χαρακτηριστικά που απαιτούν να ακολουθήσει το δικό της μοντέλο ανάπτυξης. Δε σημαίνει πχ επειδή η Ιρλανδία κατάφερε να προσελκύσει επενδύσεις με χαμηλή φορολογία ότι κάτι τέτοιο θα πετύχει και η Ελλάδα αν μειώσει τη φορολογία των επιχειρήσεων. Και αντίστοιχα, επειδή η Σουηδία έχει μεγάλο κράτος με μεγάλες κοινωνικές παροχές, δε σημαίνει ότι αν αυξήσουμε τα πολυτεκνικά επιδόματα την επόμενη μέρα θα γίνουμε Σουηδία.
Ακριβώς αυτή είναι και η λογική της οικονομικής ολοκλήρωσης μέσα στην ΕΕ. Όλες οι χώρες έχουν κοινούς στόχους και κοινά εργαλεία πολιτικής, αλλά κάθε μια μπορεί να φτάσει σε αυτούς τους στόχους με το δικό της θεσμικό πλαίσιο, κανόνες κλπ. Επομένως όλη η συζήτηση για τα μοντέλα είναι μια συζήτηση που ξεκινά από πολιτικούς χωρίς νέες ιδέες και από συνδικαλιστές που ψάχνουν άλλοθι. Εκτός βέβαια αν δεν έχω καταλάβει για ποια μοντέλα μιλάμε...